Het is een geweldig inspirerende tijd hier op Fiji. Ondanks de energie vretende klas waar ik werk, vind ik het heerlijk om naar mijn werk te gaan. Energie vretend? ja zoveel kinderen enigszins te organiseren tot een gezellige eenheid waarmee je leuke kleuterklas activiteiten kan doen, is hier niet zo makkelijk. De kinderen zijn erg druk en ook de omgeving is druk. (ouders die voor mijn gevoel constant binnen lopen.) Ook wij als leerkrachten, werken niet altijd goed samen. En dit vergt energie!
Heeft Andrea het eindelijk zover om met een groepje kinderen apart ergens te gaan werken, gaat een van de andere juffen op dezelfde plek met kinderen spelen. Dat leidt dan weer tot een enorme afleiding voor de kinderen. De klas heeft plotseling allerlei hoekjes erbij gekregen. Wat een geweldig idee. Maar het feit dat Andrea reiniging middelen uit het speel keukentje moet weghalen geeft maar weer aan hoe goed of slecht er over nagedacht is en gecommuniceerd met de andere leerkrachten, dan wel met ons.
Het blijft altijd verrassend hoe de lessen verlopen. Soms leidt dat in de middag tot “school-tv” sessies. Een dvd uit de kast, kinderen voor de tv en rust! Ik geloof dat er een leerzaam tintje voor de kinderen aan zit, maar ik ervaar het toch vooral als een rustmoment voor de leerkrachten. Na wat voorbereiding zijn we (Andrea en ik) in staat de dag te beginnen met zang, godsdienst, gebed en gesprek over thema en het weer.
Hier en daar geven we ook wat eigen invulling aan. I.p.v. door elkaar gaan praten, en teachuh te roepen, wanneer de kinderen wat willen zeggen, steken zij hun hand op. Voor mijn oren een betere methode. Ook een kind naar voren halen om het weer te bespreken is een groot success!
Het zijn nog maar 2 weken en dan vertrekken we uit Fiji. Mijn verblijf hier zou mij moeten helpen een nieuwe richting te geven EN te nemen voor de komende 15 jaar! Ik zie dat er genoeg te doen is waar ik mij voor wil inzetten en mee bezig kan houden, Niet alleen hier, maar eigenlijk overal op deze blauwe bol.
De verkiezingen staan voor de deur hier in Fiji. Alleen al de stap van Junta naar democratie is een enorme verandering.
Denkend aan mijn eigen tocht, het veranderen van mijn toekomst, grijp ik terug naar het boek dat ik gelezen heb, 3 laws of performance, mijn inspiratie bron.. voor veranderen. Misschien lezen de nieuwe leiders het boek ook wel.
Ja twee weken en nog zoveel te doen hebben! het is juist deze schaarste van tijd die zorgt voor … het aftellen! Dat is een omslag in mijn verblijf en gevoel hier. Ik twijfel of ik er een uitroep of vraagteken zal neer zetten. Aftellen, omdat ik mij zelf de druk op leg om de dingen die ik voorgenomen heb ook wil afronden.
Omdat ik denk dat het resultaat een constructieve bijdrage is aan de gemeenschap, de school, de leerkrachten en daarmee de kinderen.
De kleurplaten zijn gereed voor het huidige termijn. dat betekent dat de school elke dag een kleurplaat kan pakken deze met de juiste les van de dag kan kopiëren. Nu nog het volgende termijn verder uitwerken, printen en “binden”. De computer goed in te zetten op school zal nog een uitdaging worden.
Voor dit project moet ik langs de school commissie(onder bestuur van de kerk). Een afspraak maken met Fijian is een uitdaging op zich. Het netwerk aldaar bestaat uit USB sticks. 🙂
Het ontruimingsplan maken, leesbaar en bruikbaar voor de kinderen, is iets wat deze week ook af moet komen.
Maar ook aftellen wat zich in vertaalt in het meer denken aan (t)huis. Het missen van een warme douche en voldoende waterdruk. het opentrekken van je eigen koelkast en het kunnen pakken van verse melk. ik heb mij dan ook maar getrakteerd op Dutch appel taart! Zo werd het ook genoemd en aangeprezen in de vitrine:-)
Eens in de maand hebben wij een dirty day. ofwel een community project. Dit maal zijn wij (alle vrijwilligers) naar Drabatu geweest om groenten en fruitbomen te planten. Onder de hete zon, egaliseren, omploegen, spitten, en planten. De grond is hard! We zijn flink in de weer geweest. Eindelijk heb ik mijn exercise gehad, waar mijn lichaam en geest om vraagt. Ik loop behoorlijk wat af, maar dat is niet de inspanning die ik nodig heb om in conditie te blijven.
Nu met deze community activiteit heb ik een proper workout gehad.
En dan het mysterie van Fiji, de Fijian look!
Het fenomeen wat ik geprobeerd heb vast te leggen! De look is een “bevestiging”, “ontkenning” of “ik heb geen idee waar je het over hebt” blik. Het kan dus van alles zijn. Ik heb het geprobeerd vast te leggen in een video. Het ophalen van de wenkbrauwen en het lichtjes opheffen van het hoofd. Een blik die gegeven wordt wanneer je iets vraagt, of uitlegt.
Dit weekeind is iedereen weer de hort op. Ik heb eindelijk het eerste verblijf in New York kunnen boeken. Deze post kunnen schrijven. Nog 1 verblijf zien te vinden in new York en dan ben ik klaar met het plannen / voorbereiden van reis van 4 maanden.