Weer een dag vol met mooie momenten vandaag. vertrokken uit Tuban – Denpasar. en weg uit het drukte. Weg uit de zichtbare strijd en overleven. Kadek was er ook vandaag weer. Ik wilde graag de bergen in ver weg van het toerisme, geen Ubud , waar 90% van de gasten op dit eiland naar toegaan. Ubud trekt mij niet we zijn er gisteren ook met een bocht omheen gegaan. wel een stukje doorheen gereden maar niet om daar dingen te bekijken. Het trekt me niet meer zo.
Nee op het programma stonden Bratan en de twin lakes. en alles wat daar tussen in ligt om vervolgens door te gaan naar Lovina onze volgende verblijf plaats. Onderweg hadden we Kadek om ons bij te praten over de dingen die we zagen, de gebruiken, en natuurlijk zijn beeld op het leven, we hebben het gehad over politiek (er zijn hier verkiezingscampagnes gaande) , tolerantie, beloften, toekomst voor alle drie(Kadek, Andrea en ik) verhelderend verbazend, leerzaam. Het voelt voor mij een beetje aan alsof ik met iemand praat die liever niet voor de camera komt.
Ik weet nog niet waar deze gedachte vandaan komt. Ik denk eigenlijk op het moment van schrijven aan killing fields
Ondertussen hadden we natuurlijk oog voor de omgeving.
Het was echt geweldig, en de weg naar Bratan, gelegen op 2096 meter hoogte de is erger en steiler dan in Noorwegen, of Frankrijk. Een berg etappe tour de Bali zou gehakt maken van de doorgewinterde renners. De Suzuki diesel van Kadek moest regelmatig slikken.
we zijn gestopt om te kijken op een koffie plantage. koffie Luwak.. Een aardig verhaal zit er achter, de koffiebonen worden “gegeten” door een dier genaamd Luwak. Echter de bonen zijn niet te verteren en worden weer uitgepoept. De uitwerpselen met de bonen worden uiteindelijk schoongemaakt en gebrand.
Het was niet alleen een koffie plantage, maar ook thee, cacao en saffraan groeit daar. Na afloop hebben wij de diverse producten geproefd.
De tocht gaat verder. een tempel! een van de zovele !? nou eigenlijk niet. het was er druk maar niet met toeristen. het lag aan lake Bratan. op dat moment was er een ceremonie bezig. Erg indrukwekkend om te zien. We zijn daar best even blijven hangen, ik raakte namelijk nogal in een zen modus. Ergens in de schaduw zitten, wandelschoenen uit, kleermakerszit en rug gerecht met ogen dicht.Ik waande me helemaal weg en meer een met mijzelf ? heb nog een hoop over na te denken. 😉
na over de top gegaan te zijn en de daling ingezet was richting Lovina onze volgende verblijfplaats, zijn wij langs een kleine goed verborgen waterval geweest, Daar was dan weer de verbazing dat ergens halverwege de wandelroute naar de waterval, een moeder en kind (1 jaar?) in een hokje zaten en de toegangsgelden innen.
Ergens ver van de openbare weg verstopt in een bos langs een smal pad. Ik blijf dit soort situaties bizar vinden. De waterval was mooi en erg rustgevend ondanks het geweld van het water. Een mooi moment was … een spin groter dan mijn duim. Wat een natuur EN ik heb er oog voor!
Een lange dag kwam ten einde, onderweg hebben we nog fruit gegeten en gekocht. Ook de doerian geprobeerd, maar die lag ons niet zo. wat stinkt die vrucht. Kadek, heeft er een gekocht voor thuis. Maar mocht niet in zijn busje:-)