Andrea zat achter het stuur wat ze weer uitstekend deed, dus ik had alle tijd. Ik ben overigens niet zo een prater tijdens het rijden. Ik vind deelnemen aan het verkeer een serieuze zaak dus aandacht op de weg moet houden. Op 21 jarige leeftijd, heb ik naar de mogelijkheden gekeken om te migreren naar NZ. Nu ik hier door NZ reis, en ook bedenk hoe ik mijn toekomst kan in richten, probeer ik op te nemen of dit land iets kan betekenen voor mij. Een vraag die nog onbeantwoord blijft.
Onderweg naar Rotorua, zijn we gestopt in wia o tapu. Een wonderlijke nieuwe omgeving openbaarde zich. We wisten al dat vooral het Noordereiland vulkanisch gebied was.
Het landschap onderweg liet dat ook al zien. Hier en daar stoom en de begroeiing is anders, het leek droger, ik zou haast zeggen meer sterkere planten, struiken.
Nu in deze plaats zag ik al een film set voor mij, onnatuurlijke kleuren, Geel, rood, wit, grijs, stoom, modder, pruttel, warm en stekelige planten en vooral naaldbomen. Ik ben geen flora deskundige maar ik zou haast zeggen lariks achtig . Voor mij is het science fiction.
Voor we vertrokken, heb ik mij toch even aan het nieuws gewaagd. Tot nu toe heb ik totaal gemist wat er in de wereld speelt. Ik las een bericht over een ontvoering in Nigeria wat mij behoorlijk heeft aangegrepen. Met het lezen van dit soort berichten, mis ik de boodschap achter de zogenaamde rechtvaardiging van dit soort acties. Ik zie slechts een vorm van machtsmisbruik, waar ik een behoorlijke allergie voor heb. En ik voel de woede in mijn opkomen en vraag me af of het ook een machteloos gevoel is.
Wij reserveren geen plaats voor woody bij onze volgende bestemmingen zo ook niet in Rotorua. Het is gezien de vakantie hier, nog maar de vraag of wij een plekje kunnen vinden, en ondanks de drukte, is er een voor ons. Behalve Pasen is een week later Anzac day. De meeste Nieuw Zealanders nemen dan ook een hele week vrij en gaan een korte vakantie vieren hier.
De volgende avond zijn we naar de Mitai tribe geweest! Ja een toeristische attractie.
Het laat ons zien hoe Maori’s vooral hun eigen identiteit in stand houden. Of het cultuur is, ja wellicht kan je het zo noemen. Maar zoals onze host het ook zei, “we zitten op facebook en hebben Kfc en burger king”. En er loopt een highway tussen ons dorp en het meer waar we van leven. Progress!!
Ik schreef al eerder dat dit land wel degelijk iets van Maori ademt. We hoeven alleen maar naar de haka te kijken van het all black rugby team. Het is een voorloper van de battle’s die we nu kennen van dansen, hiphop, rap, etc.. Wat er gezegd wordt is “don’t mess with me”
De Haka is iets wat door heel Oceanië tot aan Hawaï voor komt in diverse boodschappen. Het wordt anders genoemd maar het doel is hetzelfde. Ik kan mij wel identificeren met de Haka. Met handbal hadden we een soortgelijk ritueel. Indruk maken op de tegenstander! Ook nu zie ik gebruiken en de redenen erachter, daar moet ik het mee doen als het gaat om cultuur snuiven.
Vandaag paasmaandag, doen we het rustig aan. Het zonnetje is weer voor de dag gekomen.
Ik ben deze ochtend heerlijk gaan wandelen, een beetje verdwalen in mijn eentje. Naar het meer gegaan en gewoon eens kijken naar mensen. Een bakkie gedaan, aan het water gezeten, en gewoon kijken wat er allemaal gebeurt.
Ik verbaas mij nu over de ruime opzet van deze plaats, eigenlijk elke plaats die we zijn tegengekomen.
Brede wegen, winkels en huizen ruim voorzien van grond. Het heeft eigenlijk niet iets knus, zoals ik ken van Alphen aan den rijn.
Ik begin nu dat dicht op elkaar zitten toch wel een beetje te waarderen 😉 Ik ben benieuwd hoe sociaal men hier leeft met elkaar. Binnen de Mitai gemeenschap zie je dat die er is, maar hoe zit het met de allochtone bevolking. (de Europeanen)
Waar Nederland vol mee staat zijn asfalt voetbal en basketbal veldjes. Wat je hier ziet zijn het parken en sportvelden met rugby doelen / palen. Hier en daar zie ik ook palen met allerlei schoenen eraan. Ik weet nog niet wat dat voor betekenis heeft. Misschien slechts reclame?
Morgen trekken we verder. Dan gaan we weer naar de kust, voor een laatste dag met woody onze trouwe metgezel. Ik heb begrepen dat de zon nu weer wat vaker zijn gezicht laat zien