Ik weet ook niet of de plaatjes meer zeggen dan 1000 woorden. Iedereen heeft vast wel eens een warm gevoel ervaren. De geboorte van een kind, liefdes, een mooie herinnering. Ik ook en gelukkig heb ik ze nog wel eens. Heerlijk om een hart te vullen met een warme zoete smaak. Zo voelt het afscheid wat mij ten deel is gevallen. Een enorme dosis van warmte, genegenheid. Het was zo al tijdens mijn werk en het deel uitmaken van deze gemeenschap, maar bij een moment van vertrek, wordt het nog eens even aangestipt.
Onder woorden gebracht door Mrs Fuata. Gezongen door miss Donu en alle moeders en … Buna die volgens mij even gevlucht is. De tranen die vielen. De gemeenschap heeft ons uitgenodigd en opgenomen deel te maken van hun zijn!
De dagen ervoor hard gewerkt om de worksheets af te krijgen. En het is ook gelukt en geaccepteerd door de school 🙂 ook wat procedures vwb veiligheid bij evacuatie opgeleverd en geaccepteerd! De PC en het netwerk heb ik gelaten voor wat het is. Heb wel bij Projects abroad een nieuw project aangedragen. “Computer maintenance”
Er zijn genoeg vrijwilligers die hier wat mee kunnen doen.
Andrea en ik hebben ons voorgenomen deze dag als een gewone werkdag te doorlopen. Wel waren we in de veronderstelling dat er een feestelijk moment zou zijn en hebben ook een liedje ingestudeerd als afscheid presentje. Projects abroad was er om verslag te maken en foto’s. Andrea zou nog wat observaties doen wat vooral interessant is voor projects abroad. Het is allemaal anders gegaan.
Het was na devotie time een ” bende” geen dagelijks programma. 65 kinderen die bezig gehouden moesten worden. Moeders en vaders die alles v.w.b. inrichting gingen verplaatsen. Eten werd tevoorschijn getoverd. Refreshments werden binnen getild. Ondertussen liepen andrea en ik maar een beetje verdwaasd rond. Weer zo een moment van Fiji aanpak 🙂
Vervolgens werden de kinderen in groepjes verdeeld en wij moesten maar met de kinderen een activiteit voorbereiden voor libraries week. Het weekthema voor over 3 weken. Nou duidelijk dat wij dan al weg zijn.
Maar we hebben het opgepakt en flink geoefend met de kinderen. Het leren van het liedje smile awhile.
Het ging wel goed denk ik. We werden binnengehaald en het officiële moment was daar. De kinderen werden aan tafel gevraagd, de snacks / eten werden voorgezet en drinken. er werd gebeden en gegeten. Mrs. Fuata gaf een speech waarbij er veel tranen vielen. Na het om krijgen van Salu werden cadeaus gegeven En nog meer hielden het niet droog.
Ook ik had mijn moment. Ik mocht de bel even luiden en mijn stem ten gehore brengen, om de kinderen weer even stil en gefocust te krijgen 🙂 Sommigen van jullie lezers weten inmiddels dat ik een luide stem kan opzetten 😉
Andrea nam vervolgens het woord namens ons (er waren nog twee stagiaires die vertrokken) Een cadeau werd overhandigd aan mrs. Donu de headteacher. Een mooie foto van alle leerkrachten bij elkaar voor de school en kerk. Met uiteraard een tekst achterop. Tijd was het voor de kinderen om naar huis te sturen. Maar voor dat gebeurde werden wij vereerd met het Fijiaan afscheid lied Isa lei.
Een moment om stil van te worden, te slikken en vooral tranen te bedwingen.
We hebben daarna terwijl de kinderen huiswaarts gingen nog aan tafel gegeten en de overvloed aan spijs en drank tot ons genomen.
Nog een grappig moment was het gevoel van een bekende Fijiaan te zijn, een BF-er! Nogal wat moeders moesten nog foto’s nemen van hun kinderen met andrea en mij op de foto. Het is dat er geen instant foto’s uit de cameras kwamen anders hadden we ook nog handtekeningen kunnen zetten.
Een bijzonder gevoel, een bijzondere tijd op school mooie dingen gedaan. Deel uitmaken van zo een gemeenschap, cultuur.. ik ben gelukkig dat ik het gevonden heb, het bestaat, hier in Fiji!
Woensdag zijn wij uit gaan eten met mr. en Mrs. Singh. Bij Bulachino. Dagelijks ging ik hier naar toe voor een bakkie koffie of iced chocolate. Af en toe een gebakje. Onze hosts parents zijn er nog nooit geweest. Ze wonen op een 4 minuten afstand hiervandaan.
Wat een mooie avond was dat. Eindelijk aten we met ons 4-en dat gebeurt normaliter niet. Is een cultuur ding voor Hindi.Zij schotelen eerst gasten eten voor en eten daarna zelf. Nu konden we dus toch gezamenlijk aan tafel zitten. Erg gezellig en knus. Het eten vonden zij ook heerlijk. veel Fijian eten, geen curries. Ook voor hun was het een verandering van spijs. En het deed eten 🙂
Vrijdag hebben wij onze debriefing gehad op het project abroad kantoor. Ook daar de nodige knuffels. We kregen ook daar nog eens te horen dat we erg goed constructief werk hebben geleverd. Ze gaan een nieuw programma voor scholen ontwikkelen wat met ICT te maken heeft.
Andrea’s werk op school gaat een naam krijgen en zal in het care programma opgenomen worden. zowel voor alle scholen en voor nieuwe volunteers die een concrete jobdescription gaan krijgen. Het zal Andrea’s list gaan heten. Helemaal goed. De school zal ook als pilot gaan dienen om de ontwikkeling van kinderen te monitoren. Ze zullen gevolgd worden door projects abroad. En de school zal als voorbeeld dienen voor andere scholen.
Voor mijn eigen zoektocht? , ik heb bevestiging gekregen. Er is iets waar je wat aan kan bijdragen. Iets wat betekenisvol is. Het zal een mooie toekomst zijn
Een woord heb ik voor Fiji als slot opmerking. Een woord dat in al zijn betekenissen geldt. Warm.
Vinaka Fiji
.