Waldorf en Statler vriendschappen, mensen die komen en mensen die gaan. Mensen die verdwijnen en mensen die vooral tijd bij blijven.
Inga heeft na 3 weken een mobiel aangeschaft. Haar vorige is ze onderweg ergens vergeten.
Een duits abonnement geregeld door haar ouders, een simkaart toegestuurd en ze was klaar voor zaken doen. Althans, we dachten dat boeken, verblijf regelen de eerste prioriteit had. Het was anders, “ik heb mijn spotify weer”. Kan ik eindelijk muziek luisten! Mijn reactie ik gebruik Naag! En het kost niets!
Heeft gewerkt met een aantal grote der aarde (musici) Een native American (indiaan) uit Canada en heeft zijn kamp opgetrokken hier in Lagonissi.
Wanneer hij zingt is iedereen stil. Wanneer hij vertelt, luistert iedereen. Zo geïnteresseerd in hoe hij zijn leven beleefd hoe hij kijkt naar de natuur, de sterren, de aarde. Ik kijk naar hem en zie een verhalen verteller. Ik denk aan het boek “last of the Mohikanen” en de verfilming er van. Ik denk ook aan indianenverhalen en haar negatieve ongeloofwaardige betekenis. Is dat typisch iets westers omdat wij het liegen beheersen tot in de puntjes?
Naag kamergenoot voor slechts één nacht. De eerstvolgende dag is het maken van een slaapplaats in de tuin de eerste prioriteit. Bladeren worden weggeveegd, het beton schoon gespoten, muskietennet aan de boom gehangen, wat dekens gespreid en zijn plekje was klaar voor gebruik.
Tussentijds verhuisd naar een balkon en nu onder een amandel boom op het dak. Ook ik slaap inmiddels half op een balkon. Binnenshuis is het gewoon niet te harden.
Hoewel we verschillende personaliteiten hebben, is er een klik tussen ons. Er ontstaat een vriendschap en het is lang geleden dat ik vriendschap met een vent heb mogen genieten. Klaas, Mark, Roberto, Asher. Mannen aan wie ik vandaag de dag nog steeds een stuk van mijn leven zou willen delen. Naag heeft zich in dit rijtje gevestigd. Ik zie me nu nog niet gaan vissen met hem maar we geloven in elkaars dromen, in het geven van ruimte aan elkanders doen en laten. En wellicht is dat wat ik in een vriendschap herken.
Bij mijn vriendschappen dacht ik nog wel eens aan samen op een oude dag op een bankje aan een haven te zitten en mijmeren over het leven achter ons wel of niet overgoten met cynisme. En met Naag ben ik daarmee begonnen. Hoewel onze paden weer gaan scheiden, zullen we elkaar vast weer vinden. De tijd en de vrijheid is geheel aan ons beiden.
Waldorf and Statler zijn werkelijkheid geworden. Altijd wat te mekkeren maar terugkijkend op een rijk leven. 1962 is een goed mannen jaar. Samen drinken we wijn of bier en we houden van schimmelkaas en kunnen genieten van heaven. Hij gelooft in “the great spirit” maar hij beseft vast na het zoeken van “beer” in google maps dat er een plaats in heaven voor hem is gereserveerd. Wij hebben in ieder geval de plek kunnen checken.
We zijn samen 4 dagen naar Athene geweest. Samen hebben wij gewerkt aan de website, allerlei functies uittesten. Uiteraard zijn we ook twee avonden uit geweest, meer zat er niet in omdat ik niet te vaak van mijn bioritme wil afwijken.
Hij heeft mij in ieder geval meegenomen naar wat andere plekjes in Athene dan die ik zelf heb leren kennen. Dat gaf mij toch wel een beetje een ander beeld van Athene dan wat had. Niet teveel drukte kleine straatjes vooral lokale bevolking en lekker eten.
Mentaal heeft hij mij gesteund met mijn eerste en enig catwalk. (Wellicht even vergeten als lezer, maar ik nam deel aan een modeshow). Ook Costa en Zach zijn uit Lagonissi gekomen om de show te bekijken. Het was latent aanwezig en ik wist het al, ik hou van publiek.
Deze post wilde ik schrijven omdat eens te meer blijkt dat wanneer je gaat wandelen en verwonderen (wander en wonder) ontmoetingen op handen zijn. Een topic wat onderdeel was van mijn workshop “veranderen”
Mentaal heeft hij mij gesteund met mijn eerste en enig catwalk. (Wellicht even vergeten als lezer, maar ik nam deel aan een modeshow). Ook Costas en Zach zijn uit Lagonissi gekomen om de show te bekijken. Het was latent aanwezig en ik wist het al, ik hou van publiek.