Beetje bij beetje ervaar ik de cultuur hier, en leer ik dingen te herkennen. Het contact met de mensen hier op straat neemt toe. Met name de Fijians leven ook meer op straat en zij spreken je ook meer aan. Het begint met where you from. where you are staying en dan komt dat woord volunteer om de hoek kijken.
Handen worden dan geschud en je wordt bedankt voor het werk wat je doet voor hun land, hun toekomst. En het gesprek, uitwisselen van dingen is niet meer te stoppen.
Meer en meer laat ik het westerse referentiekader achter mij. Ik ervaar het als een zegen dat ik geen local ben en de taal en gebruiken niet versta. Het zorgt ervoor dat ik niet geremd wordt door kennis, want ik weet niets. Alles wat ik tegenkom kan ik alleen maar met open armen ontvangen.
Ik besef dat leren een moment van stilstaan is. Stilstaan om dat wat je ziet en ervaart op te nemen. En wederom zet ik vraagtekens bij de uitspraak “stil staan is achteruitgang” en zijn betekenis.
Ik ben nu 3 weken hier, ontmoet veel mensen, ervaar cultuur, zie kinderen, ouders, en heb mogen genieten van witte stranden, en dat is wat je ook terug lees in mijn posts.
What is this life if, full of care, We have no time to stand and stare. No time to stand beneath the boughs And stare as long as sheep or cows. No time to see, when woods we pass, where squirrels hide their nuts in grass. No time to see, in broad daylight, Streams full of stars, like skies at night. No time to turn at Beauty's glance, and watch her feet, how they can dance. No time to wait till her mouth can, enrich that smile her eyes began. A poor life this is if, full of care, we have no time to stand and stare.
Laatst vroeg Jose mij hoe de omgeving er uitziet, waar ik woon, wat zie ik elke dag? En inderdaad ik heb het dagelijks beeld niet gedeeld. Fiji is nog steeds een ontwikkeling land. Dat merk je aan de infrastructuur, de rommel, de gebouwen.
Lopend naar mijn werk of wanneer ik naar Nadi town ga, tekent zich een beeld wat ik herken vanuit Denpasar. Drukte, veel winkels, gebouwen die niet af lijken, golfplaten, honden en hier en daar stank. Alles lijkt een beetje onaf.
Anderzijds zijn er stukken die mooi en keurig in aanzien zijn. Ruim, groen, gras en de huizen zijn af. Geen grote villa’s maar gewoon mooie verzorgde woningen.
De school waar ik werk ligt aan het vliegveld. Het is daar erg groen. En het valt mij op dat er weinig overlast is van het vliegverkeer.
Ik heb mij laten vertellen dat de dorpen (platteland) iets totaal anders is dan de grotere plaatsen zoals Lautoka, Nadi en Suva. Ik begrijp ook dat met name de Fijian ook nog in de dorpen wonen. De Indiase bevolking leven vooral in de steden.
Maika een staff member van PA, heeft mij uitgenodigd om met hem naar zijn dorp te gaan. Ik ga daar snel een weekeind voor plannen. Daarvoor moet er toestemming gegeven worden door de dorpsoudste. Ook wil ik graag de bergen in. Er is nog veel te ontdekken in Fiji en hoop dat allemaal te mogen zien.
Vandaag de laatste dag gehad van deze week. Vanochtend een eerste lesje gedaan, het alfabet! tsjakka !!! doe dat maar even. 🙂 daarna had Andrea nog een aanvullend lesje :-).
s middags slechts 11 kinderen, lekker rustig, maar erg leuk en ik ben dan de enige vrijwilliger. Andrea werkt halve dagen. Het grappige is dat de vaste juf, Andrea’s lesje overgenomen had en ook s middags had gedaan. Leuk om te zien!!!
Het is misschien goed te weten dat er elke dag een ochtend en een middag klas is. s middags is er een andere groep kinderen dan in de ochtend.
Ik heb nu weekeind. En ik neem de tijd voor mijzelf. Geen strand voor mij! Wel a.s. zondag met een aantal vrijwilligers een trip gepland met o.a. zip-line. (tokkelen) ik hoop wat groen, bossen en miss wat watervallen zien.
En ik moet me nodig weer eens scheren