Die middag maakte ik een kistje voor een te vroeg geboren baby. De baby is levenloos ter wereld gekomen op Camp Eleonas. Er was verdriet en mijn hart was zwaar, maar ik voelde me ook bevoorrecht dat ik werd gevraagd een kistje te maken.
Een paar uur later ontmoette ik op een cultureel centrum al die geweldige mensen, die een essentieel deel van het leven creëren. En ik voelde blijdschap.
Na de dagelijkse huddle, kwam Andreas (de projectleider van het project Elea) naar mij met de vraag of ik een kistje kon maken voor een doodgeboren kind. Direct zei ik ja dat ga ik doen. Het moest ook die dag klaar zijn. De werkzaamheden die ik gepland had heb ik gecanceld. Ik heb gesproken met de coordinator van de workshop en gezegd wat er aan de hand was en dat ik geen ander werk zou op pakken.
De coordinator van de werkplaats wist even niet hoe te reageren en wat hij kon doen. Dit geeft aan dat het werk wat wij doen normaliter opdrachten zijn die te maken hebben met vergemakkelijken van de levensomstandigheden van de bewoners van het kamp. En niet met verlies en dood te maken hebben. Wanneer er dan om een “coffin” wordt gevraagd is dat begrijpelijkerwijs moeilijk voor te stellen.
De maten waren nog niet helemaal duidelijk, dus dat werd een inschatting. Te vroeg geboren was het enige wat mij is verteld. Ook Andreas weet het niet. Besloten 50l x 40b x 40h aan te houden. Er was niet genoeg goed bruikbaar hout beschikbaar. Er waren al een paar van ons op weg om nieuwe pallets te halen. We konden daar niet op wachten dus ik heb een project waar ik al mee bezig was uit elkaar gehaald. Ook opzoek gegaan naar een mooie bodem en deksel wat ik ook gevonden heb in spaanplaat met een fineer laag erop. We hebben het mooiste hout uitgezocht.
We kregen de kist met afsluitbare deksel in 3 uur af met aan de binnenkant bekleding. De deksel was middels schroeven te sluiten. Erin, Florent en ik hadden een goed gevoel bij het opleveren van de kist. Het zag er goed verzorgd uit.
De vader van het kind en hij was erg ontroerd en dankbaar was met kistje. Het was voor hem een geschenk uit de hemel en zag dat het met zorg gemaakt was. You care.
Ik begon gefocust aan deze klus met een strak gezicht, en blik langs alles en iedereen heen. Dit moet een perfecte kist zijn. Bij het opleveren had ik een gevoel van trots, eer en warmte. Ik dacht terug aan het verzoek wat ik ooit ingewilligd heb, het maken van foto’s van mijn overleden schoonvader, voor mijn schoonmoeder en Jeanette. De emotionele beweging van nu was gelijk aan toen.
Door de spoedklus kon ik niet mee als begeleider van kinderen naar victoria square project (VSP). Ik had mij daarvoor opgegeven maar moest in ieder geval het vertrek met metro verstek laten gaan. Ik ben later alsnog gegaan omdat ik ook een afspraak had met Leonora van VSP. Aankomend in de straat, werd ik al blij verrast met de geur van bloesem. Eindelijk eens geen uitlaatgassen, rook en stinkende containers. De straat is rustig geen autos.
De kinderen van project ELEA waren daar druk bezig met karaoke en schilder en teken werk. Ze werden begeleid door de medewerkers daar. Het komt op mij over dat de mensen die daar werken allemaal een artistieke achtergrond hebben. Zij zien er erg expressief uit haast een beetje flamboyant. Aparte brillen, hoofdeksels en ietwat andere stijl kleding.
Leonora die ik eerder op het kamp had ontmoet nam mij een huis in de trap op en een kamer in. Daar zaten allerlei mensen naar het achteraf bleek te wachten. Ik werd voorgesteld aan Maria met de opmerking “I think you two should talk” . Dat was een spannende opening 🙂 Uiteraard eerst wat over ons zelf uitgewisseld en gesproken over het rooftop garden project van organization earth wat ik heb gedaan en in mei weer ga doen. Maria werkt voor KHORA dat zich bezighoud met diensten verlenen aan vluchtelingen. Denk daar bij o.a. opleidingen. Maria is voor KHORA opzoek naar ruimte om lessen te kunnen geven. En daar was de connectie! De school waar ik aan de daktuinen gewerkt heb, staat al jaren leeg! Er is dus vraag en aanbod. We hebben gegevens uitgewisseld en zij zal daarmee aan de gang gaan. Wellicht kunnen organization earth en KHORA elkaar helpen.
Klaar om weer naar buiten te gaan en wat te gaan drinken, werd er geroepen “who is next” dus ik vroeg next for what? Toen werd mij duidelijk waar een ieder op zat te wachten. In een andere kamer werden borstafdrukken van gips gemaakt. Iedereen in de kamer waar ik was, waren “modellen” voor dit kunstzinnig stukje werk. Ik liet mij meeslepen en ik stak mijn hand op en zei ik ben aan de beurt.
Voor ik er bewust van was stond ik met ontbloot bovenlichaam mijzelf in te smeren met vaseline. Eenmaal gedaan werd ik een klein kamertje in geleid en mocht ik op een stoel gaan zitten. Voor het eerst in mijn leven gips aangemeten!
Er werd mij verteld dat ik een mooie borstpartij had, “getekend door leeftijd” en “mooie lijnen”. Ik weet niet of ik daar nou blij mee moest zijn 😉 Ik probeer mij nog voor de geest te halen wat ik ervoer, welk gevoel ik had. Ik zocht misschien naar een gêne bij mij zelf, maar dat was er niet. Eigenlijk voel ik mij comfortabel met mijn torso. In mei zal er een expositie zijn, en hoop die te kunnen bezoeken. ’s Avonds bij thuiskomst ben ik de douche in gestapt om de vaseline er af te schrobben. De overdaad ervan voelde niet prettig aan.
Eenmaal buiten, zat daar Eleonora en collega’s vrienden aan een wijntje en hapjes. Heb mij aan iedereen voorgesteld, en ik heb mij gewaagd in de wereld van artistiekelingen. Erg expressief! Onder het genot van een drankje en hapje heb ik een heerlijke avond gehad. Verwonderend over wat hen bezighield. Behoorlijk diepe onderwerpen zijn aan bod gekomen en ergens op de avond vroegen ze mij wat mijn leeftijd was. Zij gaven mij een leeftijd van 45 🙂 Bij het afscheid werd ik nog eens goed geknuffeld dooreen kerel wiens naam ik kwijt ben. Het is een kleine wereld en er wordt veel geknuffeld. Dat ligt mij wel.
Naar huis met een heerlijk tevreden, relaxt gevoel. Zen gevoel kan je wel zeggen. Waar de dag begon met een bezwaard triest gevoel eindigde het met een verlicht en fijn gevoel. Twee uitersten!