Ik heb een lang paas weekeind genoten in Nederland. Vliegend boven Nederland, zag ik bonte kleuren van de bollenvelden, het groen van de bomen en het blauw van het water en rijtjeshuizen.
Wat een verademing en later ook een letterlijk verademing om dit allenmaal terug te zien. Rust, regelmaat en reinheid, vanuit het vliegtuig leek het als een deken over Nederland heen te liggen.
Zo blijkt maar weer dat beeldvorming alleen maar gedaan kan worden met een referentie kader. En dat van mij is in dit geval Athene. Ondanks het overvloedige zonlicht neerkomend van boven de Acropolis, is het een crèmekleurige massa van appartementen, woningen die niet geordend lijken door wegen. Een schaars aantal groene plekken en de national garden, wat wel een heerlijk haast oase achtig verblijf is.
Een echt letterlijke verademing is het samen met José over de Utrechtse Heuvelrug te fietsen. Fris, groen, levend en een ruimtelijk landschap! Nederland op zijn mooist. Samen hebben we weer wat kilometers gevreten. Ik heb mijn neus weer kunnen verblijden met heerlijke geuren, zo in tegenstelling tot de urine en benzine geuren die mij dagelijks begeleiden tijdens mijn wandeltocht naar het kamp.
Wat zie je er goed uit is een regelmatig geplaatste opmerking (niet door mijn broers). Mijn riem kan ik inmiddels weer tot het eerste gaatje aanhalen. Ik eet denk ik vooral gezond met een regelmaat en gepast. Veel water (heb altijd mijn Camel bag bij mij met 2,5 liter) en ik beweeg de godganse dag. Geen kantoorbaan dus.
Dit weekeind echter, heb ik de gelegenheid aangepakt om de plooien weer strak te trekken. Niet door te trainen maar door expansie drift. Voor mij betekent dat eten, drinken zon en samenzijn. Heerlijke ontbijten, brunches, lunches, diners, kaasjes, portjes, wijnen en bier. Dit alles op de mooiste locaties. Ook met de Hof mannen, op de goudsesingel, Rotterdam naast de rijbaan. Top locatie!
Aan het eind van dit bliksem bezoek, besef ik dat ik een leven heb achtergelaten wat ik niet zo goed kan loslaten. Dit is enigszins een openbaring daar ik vaak genoeg nieuwe starten heb gemaakt in mijn leven en mijn oude levens vrij gemakkelijk kon afsluiten. Ik dacht dat dat de aard van het beestje was. Het afgelopen decennium vol met veranderingen, ben ik erachter gekomen dat mijn kring groter kan zijn dan alleen mijn kinderen en ik.
Afscheid nemen viel mij dit keer zwaar. Gezin, familie en dierbare vrienden heb ik gemist en zal hen weer missen. Vooral van het samen zijn met mijn gezin en het “vader zijn” schiet ik vol. David en Andrea schieten er ook vast vol van 😉
Dinsdag weer terug in de realiteit, Athene en kamp Eleonas. Het zou anders beginnen dan verwacht.